We vliegen....vliegen...Heb ondertussen ontzag gekregen voor dit werkwoord. Bij ons ging er in ieder geval heel wat aan vooraf, voordat we de lucht in konden. Dwarsliggende visums, ontbrekende stempels, online-systemen die niet meewerken. De juffrouw van de incheckbalie liet me vanmorgen nog even zweten, “er ontbreekt een stempel bij uw visum..”, begint ze de conversatie. “Ja klopt, antwoordde ik. Maar het visumbureau zegt dat dat geen probleem is” “Kan het visumbureau wel zeggen”. zegt ze, “maar je moet een nieuwe aanvragen.” Ja ja, alsof dat zomaar even gaat, vliegtuig vertrekt over dikke 2 uur, Truus....Collega supervisitator wordt erbij gehaald, het loopt met een sisser af en ik mag uiteindelijk toch mee met de overige tien het vliegtuig in.

Eerste vlucht is een krappe bedoeling, maar duurt gelukkig maar een uurtje. Tijd vliegt voorbij....En dan begint het echte werk, in Londen stappen we in voor de vlucht naar Mumbai. Prachtig vliegtuig, een 777-300. Blijkt net opgeknapt van binnen. We installeren ons en maken ons op voor een lange 9 uur. We zitten nog niet eens in de lucht of de hele boel begint al te trillen en te heisteren. Het lijkt wel of we in een luchtzak zitten. Echter staan we nog aan de grond. Dat geheister is 9 uur lang doorgegaan, ik bleek een spastische man voor me te hebben. Hij kon nog geen minuut stil zitten, stoel naar voren...stoel naar achteren. Had hij de stoel stil, begon ie zelf de trillen. En werkelijk waar, zo is het 9 uur doorgegaan. Die man kan er natuurlijk niets aan doen, maar ik zou er zelf heisterig van worden....Foi, wat lastig zo`n buurman.

In het vliegtuig is het een wirwar van bijna alleen maar Indiase mensen. Wij, de blanke Hollanders, zijn uitzondering op de regel. Ik vraag aan Nimis, jij voelt je vast wel thuis in dit vliegtuig. Ik zei het gekscherend, maar er zat wel een kern van waarheid in. Het lijkt mij heerlijk als de mensen om je heen net zo groot zijn als jou en dezelfde kleur hebben. Maar voor Nimisha geldt deze logica niet, blijkt aan haar reactie. Ben heel benieuwd of India straks wat bij haar los gaat maken op dit gebied. Ze is zo ver-hollandst. ;-)

Nanoot: We zijn ondertussen veilig geland en aangekomen in het hotel. De taxirit was weer een hele belevenis zo door de donkere nacht van Mumbai. Morgen gaat ons India-avontuur dan ECHT beginnen.

Foto: Irak bij nacht....van bovenaf.